Në vitin 2021, kostot mesatare për orë pune në të gjithë ekonominë u vlerësuan të jenë 29,1 € në BE dhe 32,8 € në zonën e euros.
Ndërkohë që në vitin 2020 ishte 28,6 € dhe 32,4 €.
Këto vlerësime vijnë nga të dhënat mbi nivelet e kostove të punës të publikuara nga Eurostat.
Më e ulëta në Bullgari, më e larta në Danimarkë
Shuma mesatare për orë të punës maskojnë boshllëqe të konsiderueshme midis vendeve anëtare të BE-së.
Me pagesë më të ulëta janë Bullgaria (7,0 €) dhe Rumani (8,5 €).
Ato me më të lartat janë Danimarka (46,9 €), Luksemburgu (43,0 €) dhe Belgjika(41,6 €).
Kostot e punës për orë në industri ishin 29,1 € në BE dhe 35,1 € në zonën e euros. Në ndërtim, ato ishin përkatësisht 26.0 € dhe 29.3 €.
Në shërbime, kostot e punës për orë ishin 28,8 € në BE dhe 31,6 € në zonën e euros.
Në ekonominë kryesisht jo-biznesore (pa përfshirë administratën publike), ato ishin përkatësisht 30.3 € dhe 33.6 €.
Dy komponentët kryesorë të kostove të punës janë pagat dhe mëditjet dhe kostot jo-paga (p.sh. kontributet sociale të punëdhënësve).
Pjesa e kostove jo-pagash në kostot totale të punës për të gjithë ekonominë ishte 24.6% në BE dhe 25.1% në zonën e euros.
Përqindjet më të ulëta të kostove jo të pagave u regjistruan në Lituani (3.7%), Rumani (4.9%) dhe Irlandë (8.7%).
Ato më të lartat në Suedi (32.0%), Francë (31.9%) dhe Itali (28.3%).
Kostot e punës për orë u rritën më shumë në Lituani
Në vitin 2021, krahasuar me 2020, kostot e punës për orë në nivel të gjithë ekonomisë u rritën me 1,7% në BE dhe me 1,2% në zonën e euros.
Brenda zonës së euros, kostot e punës për orë u rritën në të gjitha Shtetet Anëtare, përveç Italisë (-1,6%) dhe Spanjës (-0,3%).
Rritjet më të mëdha u regjistruan në Lituani (+12.5%), Estoni (+6.5%), Qipro dhe Slloveni (+6.2% secila) si dhe Letoni (+6.1%).
Për vendet anëtare jashtë zonës së euros, kostot e punës për orë të shprehura në monedhën kombëtare u rritën në vitin 2021 në të gjitha vendet.
Me rritjen më të madhe të regjistruar në Bullgari (+9,1%), Poloni (+8,2%) dhe Hungari (+7,3%).
Ato u rritën më pak në Suedi dhe Kroaci (+3,0% secila).
Ato përbëheshin kryesisht nga marrëveshje pune afatshkurtra dhe pushime të përkohshme nga puna të kompensuara plotësisht ose pjesërisht nga qeveria.
Këto skema u regjistruan përgjithësisht si subvencione (ose lehtësime tatimore) me një shenjë negative në komponentin jo-pagë të kostos së punës.